Kaapverdische Eilanden

Simone is veilig aangekomen op het Kaapverdische eiland Sao Vicente. De Regina Maris arriveerde in de nacht van donderdag 24 op vrijdag 25 november, tijdens de nachtwacht die Simone moest lopen, en dat was 'heel gaaf!' want daardoor hadden ze ankerwacht, '... en daarbij mocht je binnen zitten en hoefde je bijna niks te doen!' Het mag duidelijk zijn dat de nachtdiensten in de werkelijkheid net zo zwaar zijn als je je van een afstandje had voorgesteld.

Aankomst op Sao Vicente

Zaterdag belde Simone ons met de nieuwste avonturen (en hebben wij kennisgemaakt met de kosten van het internationaal bellen zoals we die niet meer gewend waren...)

(Simone helemaal links, druk aan het bellen... met ons)

De oversteek is vlot verlopen, maar Simone is wel drie dagen flink ziek geweest. Ze had haar nek ongelukkig verrekt en lag in bed, alleen... bleef dat bed maar heen-en-weer schommelen. En toen kwam er ook nog koorts bij - ze heeft het wel even zwaar gehad! Gelukkig is ze inmiddels weer opgekikkerd, zodat ze vandaag niks hoeft te missen van de jeepexcursie over het (normaliter gortdroge) Sao Vicente.

Zoals je ziet heeft het flink geregend (net als eerder op Tenerife). Nogal uitzonderlijk voor de tijd van het jaar: gemiddeld valt er in de hele maand november 10 mm neerslag. Sao Vicente bestaat dan ook voor het grootste deel uit stof en kaal gesteente.

Wanneer we een verslag van deze tocht zullen krijgen, weten we niet precies. Morgen begint de Regina Maris aan de grote oversteek; dan is de SailMail een tijdlang ons enige contact. Kortom...: op naar 'de Carieb'!

ps. We willen je wijzen op twee pagina's de we aan de website hebben toegevoegd: een over het schip en een met een overzicht van de route, inclusief aanlegplaatsen en een globaal tijdschema.

Schooluitwisseling op Tenerife

We zijn met bloggen een beetje achterop geraakt. Op Tenerife vond namelijk een schooluitwisseling plaats waar we nog niet over hebben verteld.

(Simone staat middenboven)

De helft van de SaS-kinderen ging bij de school op bezoek, de andere helft ontving een afvaardiging Canaridianen. Simone maakte deel uit van het ontvangstcomité, sterker nog, ze kreeg de leiding over het organiseren van de dag! Poepiespannend natuurlijk, niet in het minst omdat ze die hele groep van leerlingen en docenten moest welkom heten... in het Engels!

De leerlingen van de Regina Maris hadden een programma van stoere scheepsactiviteiten en Oud-Hollantsche spelletjens in elkaar gedraaid:

trosgooien...

koekhappen...

boegsprietklauteren...

in het want klimmen, enzovoort

Dat gebeurde in kleine groepjes die steeds doordraaiden op het signaal van de scheepshoorn; Simone verklapte dat een van de leukste dingen was dat, omdat ze de leiding had, ze diverse keren had mogen toeteren... Maar het allerfijnst waren de complimenten die ze later kreeg omdat alles zo gesmeerd was verlopen.

Hoewel onze kinderen hebben aangemonsterd voor zes maanden aan boord van een schip, bleek tijdens de week in Santa Cruz dat, als de mogelijkheid zich voordoet, de vaste wal toch dankbaar wordt gebruikt. Simone merkte tot haar verbazing op dat zij en haar vriendinnen in Santa Cruz 'al gewoon de weg wisten', al snappen we hier thuis niet helemaal hoe dat te rijmen valt met de verhalen over de keren dat ze flink waren verdwaald.

Ook werd, zo krijgen wij haast de indruk, zo ongeveer iedere gelegenheid aangegrepen voor een barbecue:

Misschien dat je even twijfelt, maar nee, dit is niet Simone, maar een van haar zeilmaatjes!
(van de achterkant hebben wij er ook moeite mee...)

... en tijdens de wekelijkse bioscoopavond werd de film - 'Pirates of the Caribbean', hoe kan het ook anders - voor de verandering niet binnen vertoond, in de salon, maar buiten, als een soort Sail-In-Bioscoop, op het doek van het grootzeil:

... wat schijnbaar heel wat bekijks trok van andere havengangers!

Inmiddels hebben de SaS-ers de Canarische Eilanden alweer verlaten. Op naar de volgende bestemming...: de Kaapverden!

En er wordt uiteraard ook nog gestudeerd...

Naast alle bijzondere ervaringen en spannende avonturen moet er tijdens de reis natuurlijk ook gewoon worden gestudeerd. Simone loopt tot haar ongenoegen wat achter op schema. Wij maken ons daar niet zo'n zorgen over, want dit lag in de lijn der verwachting. Het leven van wereldreiziger is nu eenmaal even wennen.

Hoewel leerlingen die zich over hun boeken buigen vaak toch wat minder fotogeniek zijn dan dartelende dolfijnen voor de boeg, druppelen er zo af en toe foto's binnen van studerend kroost. Hierbij een kleine selectie, voor de mensen die al begonnen te vermoeden dat het allemaal toch alleen maar een plezierreisje was!

Hier wordt Spaans geleerd. Tot nu toe helaas alleen maar uit een boekje. Simone heeft nog niet het gevoel dat ze er op straat in Panama of Cuba mee uit de voeten zal kunnen - maar daarvoor is het misschien ook nog een beetje vroeg...

Tsja, op de enige studiefoto van Simone... worden kraanvogeltjes gevouwen. Maar wél samen met een Duitse, én met behulp van BiNaS zo te zien, dus dat moet haar alfa- en bètavaardigheden toch wel ten goede zijn gekomen!

Nog een bewijs dat Simone echt wel bij de lessen verschijnt: haar etui, duidelijk in gebruik. Al wil het met 't schrijven kennelijk nog niet zo vlotten.

Samen met je docent lekker op de bank: toch wel een heel andere manier van les krijgen!

Met dank aan Frank, Mieke en andere fotografen voor de foto's!

Filmpje van een klasgenoot

Een van Simones SaS-klasgenootjes, Nikki, toont op haar blog een filmpje van het eerste deel van de reis, dus van IJmuiden naar Tenerife. Van windstilte tot storm, van studeren op het achterdek tot spelende dolfijnen voor de boeg, alles zit erin. Wij werden toch wel een tikkeltje jaloers toen we het zagen.

Nikki's complete blog vind je hier: Nikki at Sea.

De beklimming van el Teide

Afgelopen dagen hebben we de Teide beklommen, de hoogste vulkaan van de Canarische Eilanden! In twee dagen zijn we naar de top gelopen. Hier volgt een bewerking van een verslagje dat ik schreef voor gym.

Zondagochtend werden we met een bus naar de voet van de vulkaan gebracht. 

De etappe van die dag ging van 2300 naar 3270 meter, 970 meter stijgen dus. Ik heb er uiteindelijk drieënhalf uur over gedaan. Dat vond ik lang niet slecht, aangezien de tocht ‘normaal’ vier uur duurt. 

Ik liep met een rugzak van ongeveer 9,5 kilo. Vooral al het water en eten dat mee naar boven moest was heel erg zwaar. Eenmaal in de hut aangekomen hebben we gegeten en nog even buiten van het uitzicht genoten.

Om half negen lag iedereen al in bed, want we moesten de volgende ochtend om vier uur weer op. 's Ochtends hebben we snel ontbeten. Iets na vijf uur stonden we buiten klaar voor de tweede etappe. 

Dit deel van de tocht ging van 3270 naar 3718 meter hoogte. In het begin vond ik het heel zwaar. Ik merkte dat ik moeite had met ademen en dat het lopen daardoor ook minder goed ging. Maar op een gegeven moment ging het ineens beter, het lopen ging makkelijk en het ademen ging ook prima. Dat was fijn om te merken, vooral ook omdat nogal wat mensen het erg zwaar hadden. 

Het laatste stuk naar de top was heel inspannend! We dreigden de zonsopgang mis te lopen. Die wilden we echt niet missen, want daar was het allemaal om begonnen! We kwamen in tijdsnood omdat sommige mensen het erg zwaar hadden en we om de paar minuten moesten stoppen om op adem te komen. Daarom zijn we in twee groepen opgesplitst en is de fitte groep de berg zo ongeveer opgerend. Dat was echt heel zwaar! Maar met de hulp en steun van iedereen was ik toch nog op tijd boven voor de zonsopkomst, met mijn rugzak en al mijn spullen op mijn eigen rug! En een leuk detail, ik was het eerste meisje. 

Het uitzicht zo ‘s ochtendsvroeg over de oceaan was echt fantastisch!

Ik ben heel trots op mezelf dat deze beklimming me is gelukt en het was echt de moeite waard!

En nu op weg naar de Kaapverdische Eilanden!
Tot de volgende keer,

Simone

Met hartelijke dank aan Frank (en andere fotografen) voor de mooie foto's.

Fotoverslag van IJmuiden naar Tenerife

In plaats van een lap tekst dit keer een fotoverslag van Simone van de reis van IJmuiden naar Tenerife. Simone heeft het enorm naar haar zin!

'Het wachtlopen is súperzwaar... maar zó gaaf! Soms, midden in de nacht, vallen je ogen gewoon dicht en dan krijg je héle rare dromen!'

Ruig(er) weer op de Noordzee

En dan krijg je dit:

Met een score van twee komt Simone niet voor op deze lijst, maar ze heeft er geen moeite mee om niet bij de besten te horen. En na drie dagen (van wachtlopen-eten-slapen) was het vrij plotseling over!

Kaartje leggen op volle zee.

Of hoort 'ie toch zo?

Zwemmen in de oceaan. En dat is 'best eng: vier kilometer diep en zo helder dat je heel ver kan kijken.'

In het kluivernet

Een school dolfijnen voor de boeg!

Zonsondergang (bij Portugal?). 'We hebben een "Helleveeg" gezien,' zegt Simone.

Simone in de mast: 'Het zwiept daar echt enorm heen en weer!'

En het uitzicht

Walvis gespot! Iedereen aan dek en de motor uit om hem goed te kunnen zien. Volgens ons is het een potvis (net als Moby Dick).

En dan: de eerste blik op Tenerife! (donderdag 3 november)

Wachten om van boord te mogen in Santa Cruz de Tenerife (Simone 3e van rechts)

Papie! Mama! - Voor de eerste keer bellen met thuis

Verjaardagsfeest in Tenerife... en kortebroekenweer!

ps. Van niet alle foto's is ons de maker bekend. Laat het ajb weten als je bezwaar hebt tegen het gebruik - en hartelijk dank voor het delen als er een foto van jou tussen staat!