Gisteren is Simone begonnen aan haar reis op Cuba. Het nieuws dat doorsijpelt, loopt
echter wat achter op de werkelijke ontwikkelingen.
 |
| Havana, alvast een voorproefje |
Over Cuba kunnen
we daarom nog niks vertellen, maar Simone stuurde wel een enthousiast
verhaal over de reis die ze door Panama maakte. Dit is wat ze
schrijft:
Het is geweldig hier!!! Natuurlijk zijn er ups en downs, maar ik houd van dit leven.
Ik vind het varen heel leuk - als ik niet “zeeziek” ben. Als ik
me niet lekker voel is het varen *** en dan wil ik liefst meteen weer
aan land zijn. Sowieso ben ik toch elke keer weer blij als we aan
land komen. Iets meer oppervlak dan een boot van 48 meter lang, en
iets meer rust! En aan land betekent ook dat er weer een leuke
expeditie aankomt.
In Panama hebben we onze eerste eigen reis gemaakt. Eerst hebben we met het groepje
een reisplanning gemaakt. Twee dagen later was het zover. De Regina Maris lag voor anker bij Portobelo. Wij mochten als eerste aan land.
 |
| Portobelo |
We pakten de bus richting Colón. We
stapten de halte vóór Colón uit, omdat die stad heel gevaarlijk is. We
gingen naar een supermarkt en toen begon het echt. Wat gingen we
eten? Voor hoelang moesten we inkopen doen? Hoeveel zouden we
uitgeven? Uiteindelijk kwamen we naar buiten met witte broodjes en
bananen.
We moesten deze dag in Panama City zien te komen, snel door dus. We gingen liften. Ik ging met
een bordje langs de weg staan en, niet gelogen, binnen twee minuten
stopte er een auto. De vrouw zei dat we met de bus moesten gaan omdat
liften gevaarlijk is. We vertelden haar dat we weinig geld hadden. We
hebben namelijk de hele week op een budget van $20 per persoon per
dag geleefd. Hiervan moesten we eten, slapen en van A naar B komen.
Maar goed, de vrouw gaf ons $20 zodat we met de bus konden.
Eenmaal aangekomen in Panama City wilden we naar de wijk Casco Viejo. En we wilden
natuurlijk weer geld uitsparen, dus niet met de bus. Omdat het liften
de vorige keer zo goed werkte, ging ik weer aan de weg staan. Er
stopten in totaal denk ik acht auto´s. In de eerste zaten een man en
een vrouw, superaardig. Ze wilden ons helpen, maar ze moesten naar
het ziekenhuis. Alle andere auto´s konden telkens maar vier mensen
meenemen. Eerst wilden we niet opsplitsen, maar het zou 45 minuten
lopen zijn én we hadden backpacks van zo’n 10 kg dus dat zou heel
zwaar worden. Uiteindelijk zijn we dus toch maar opgesplitst en met
de auto gegaan. De eerste auto vertrok en echt nog geen twee minuten
later stopte de volgende alweer.
In Casco Viejo hebben we de hele avond gezocht naar een hostel, want er was een
groot jazzfestival aan de gang. Uiteindelijk kwamen we terecht in
Luna´s Castle. We konden in de lobby slapen. En als ontbijt… rara
wat was het? PANNEKOEKEN! Die had ik zo erg gemist.
 |
| Lunas Castle |
We hebben daar twee
nachten geslapen en zijn toen met de bus doorgegaan naar El Valle de
Antón. We waren door SaS-ers van vorig jaar getipt en sliepen in het
Bhodi Hostel, het leukste hostel ever!
De eerste nacht mochten we
voor $5 pp met zijn tweeën in één bed slapen. Weer met een
heerlijk ontbijt van pannekoeken én fruit. De tweede nacht sliepen
we in de lounge, met een filmscherm en een super-chille bank. Met
popcorn en een film. Een superavond!
De volgende dag ging onze reis verder naar David. Eerst moesten we de Valle de Antón zien
uit te komen, dus ik weer aan de weg met een bordje “uitgang van
het park” (maar dan in het Spaans) en er stopte een pickup waar we
mee het park uit konden. Hij zette ons af bij een tank- en
busstation.
Daar ben ik opnieuw aan de weg gaan staan met een bordje “David”. We hebben als groep
vooral bij het liften goed opgelet dat de dingen veilig gingen. Als
ik stond te liften heb ik goed opgelet dat ik op een veilige plek
stond en ik heb ook heel erg goed in mezelf bedacht dat als IK een
auto niet vertrouwde ik er dus niet in zou stappen. Ik denk wel dat
wij nog minder gevaren zien dan een volwassene, waar we dus nog geen
verantwoordelijkheid voor nemen, maar dat zijn dingen die je wel in
noodtempo leert hier. Ik heb vooral heel veel lol gehad. Lol samen
met verantwoordelijkheid zijn een hele goede combinatie denk ik!
Na tien minuten stopte er een rode vrachtwagen waarin we meemochten rijden tot David.
Dat is 300 kilometer! We stonden letterlijk te springen van
blijdschap. Zo’n gevoel is gewoon niet te beschrijven. Ik raad
iedereen aan om te gaan backpacken, het geeft je zo’n vrij en blij
gevoel. Iedereen is aardig en wil je helpen. Dit is serieus een van
de gaafste dingen die ik ooit in mijn leven heb gedaan. Eenmaal aangekomen
in David hebben we gegeten in de Mac en zijn we gaan slapen in het
Bambu Hostel. Ook een superleuk hostel, met zwembad!
Vanuit David zijn we met de bus naar Bocas del Toro gegaan. Eenmaal daar
aangekomen was alles zo relaxt, een echt surfsfeertje. We hebben daar
twee heerlijke laatste dagen gehad en al ons overige geld opgemaakt.
Ik heb nu al zin in de eigen reis op Cuba, want de afgelopen weken
van Dominica naar Panama waren de beste van de reis en misschien ook
wel de beste van mijn leven!
Groetjes van Simone!
