15 okt. 2016
Een korte blog voor nu, want het is 11:22 en over drie kwartier vertrek ik naar Amsterdam om te gaan inschepen!!! Onderweg halen we mijn vriendin nog op en mijn oma komt met de trein naar de haven. De allerlaatste dingen worden nog geregeld en dan is het echt zo ver, het voelt nog zo onwerkelijk. Ik leef al heel lang naar dit moment toe en dat het nu eindelijk zover is voelt heel raar en dubbel. Want enerzijds heb ik er heel erg veel zin in, maar aan de andere kant begin ik nu ook pas echt te beseffen hoe erg ik iedereen hier ga missen en hoeveel ik geef om deze mensen.
Even een sprongetje terug in de tijd, donderdag ging ik uit school met een vriendin de stad in, lekker winkelen als soort van afscheidsfeestje, daarna zouden we naar mijn huis gaan. Friet eten en logeren. Wij kwamen dus samen aanfietsen, we reden door het gangetje tussen de huizen door, aan het eind wou ik afslaan en toen sprong iedereen ineens achter de schutting vandaan en riep VERASSINGGGG!!!! Ik schrok me te pletter! Maar het was zooo lief, ik had helemaal niks door... We hebben het heel gezellig gehad (ik ga jullie allemaal zoooo enorm missen!), Lesse had een hele mooie taart gebakken , hij was echt goddelijk. Ik heb hele leuke en lieve cadeautjes gehad. Verder was het gewoon top!
Na het feestje is Jacomein blijven slapen, we hebben allemaal foto's en filmpjes van vroeger gekeken we waren behoorlijk melig... De volgende dag zijn we samen weer naar school gegaan.
En toen hielden de verassingen nog niet op, want het laatste uur tijdens natuurkunde (met mijn mentor) had de klas nog een cadeau, een flessenpost waar iedereen iets op had geschreven, echt heeeeeelll erg lief. Ik vind het eigenlijk best jammer om deze klas achter te moeten laten, want het is gewoon een hele leuke en gezellige klas.
Op vrijdag avond zijn we nog met (een deel van) de familie uit eten geweest in het pannenkoekenhuis Heel erg gezellig, en ik heb mijn net geboren nichtje ook nog vast kunnen houden, zooo lief en schattig en zacht. Ik heb ook nog een fotoboekje gekregen met iedereen van de familie erin en al mijn vriendinnen, zodat ik niemand zal vergeten.
Nou dit is toch niet zo'n korte blog geworden.....
Vanaf nu is het aan mijn vader om mijn blog bij te houden, dus hoe alles vanmiddag is gelopen horen jullie van hem.
ciao Simone
